ارتباط سرسختی روانشناختی با فرسودگی شغلی پرستاران

مقدمه: فرسودگی شغلی سندرمی مشتمل بر خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی می باشد که افراد به دلیل مواجهه با استرس های فیزیکی، روانی و هیجانی در معرض آن قرار می گیرند. در میان مشاغل مختلف شغل پرستاری به عنوان یکی از مهمترین منابع ایجاد کننده فرسودگی شغلی به حساب می آید. طبق تحقیقات، وجود برخی از ویژگی های شخصیتی(نظیر سرسختی روانشناختی) می تواند به عنوان تعدیل کننده استرس عمل کرده و از بروز فرسودگی شغلی جلوگیری کند. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین ویژگی سرسختی روانشناختی با فرسودگی شغلی پرستاران انجام گرفته است. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- همبستگی می باشد که در سال 1390 در بیمارستان شهید انصاری شهرستان رودسر به انجام رسیده است. جامعه پژوهش را 133 نفر پرستار شاغل در 9 بخش پرستاری تشکیل می داد که با کمک جدول مورگان، 100 نفر از آنان انتخاب شدند داده ها با استفاده ازپرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی ، سنجش سرسختی بارتون و فرسودگی شغلی مزلچ به روش مصاحبه گردآوری و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بیشترین(40%) درصد نمونه ها در رده ی سنی30-26 سال قرار داشته واکثریت(58%) آنان را زنان تشکیل می دادند. بالاترین میانگین و انحراف معیار در بعد کفایت شخصی(65/8 ± 17/44) در میان متغیرهای فرسودگی شغلی؛ و بعد تعهد(92/13±80/37) در سرسختی روانشناختی دیده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بعد چالش در سرسختی به طور معنی داری با هر سه بعد خستگی هیجانی(01/0p<)، کفایت شخصی(05/0p<) و مسخ شخصیت(05/0p<) در فرسودگی شغلی ارتباط داشت. این آزمون همچنین بین تعهد و خستگی هیجانی (01/0p<) و کفایت شخصی (05/0p<) و مسخ شخصیت(05/0p<) و همچنین بین کنترل و سرسختی با خستگی هیجانی(01/0p<) و کفایت شخصی (05/0p<) و مسخ شخصیت(05/0p< )ارتباط آماری معنی داری را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، بیانگر وجود ارتباط معکوس بین سرسختی و فرسودگی شغلی پرستاران است که می تواند راهنمایی در جهت گنجاندن مؤلفه های سرسختی در آموزش های رسمی و غیر رسمی پرستاران باشد، تا سطح آسیب پذیری آنان را در برابر استرس کاهش داده و میزان فرسودگی شغلی را کنترل نماید.